Matt Watts, afkomstig uit Philadelphia, verhuisde tijdens zijn jeugd vaak. Zijn vader was een predikant, die met zijn gezin van staat tot staat trok en zo in zijn zoon de kiem van de rusteloosheid plantte. Als punker vluchtte Matt Watts eerst naar Parijs, waarna de liefde hem een jaar of acht geleden in Antwerpen deed belanden. Als tijdloze folk singer-songwriter, liet hij afgelopen jaar zijn album “Songs From A Window” op de mensheid los. Dit album kreeg niets dan lovende kritieken. Vergelijkingen met Nick Drake, de jonge Bob Dylan en Tom Waits worden regelmatig gemaakt!

In het CC de Werft in Geel stond Matt Watts samen met de Amerikaanse Kate MacLeod in oktober geprogrammeerd, om er een avond te verzorgen. In Geel bewees men, dat het nog steeds mogelijk is om met singer-songwriters met akoestische gitaar, een zaaltje te laten vollopen. Kate en Matt zouden eerst beiden solo optreden, maar ondanks dat zij elkaar pas leerden kennen, zouden ze er het samen op wagen… Wij van Rootstime.be waren extra vroeg in Geel, om aan beiden enkele vragen te kunnen stellen. Matt meldde zich na het inzingen en sound check, als eerste in een van de expositie ruimtes van De Werft. Dat Matt zich fysiek niet top voelde, zag je aan hem en bleek ook, uit de reacties en antwoorden die hij soms erg moeizaam gaf…  Ik vraag hem of het interview in het Nederlands kan, maar uiteindelijk zal het toch in het Engels door gaan.   

Mr. Matt Watts, hallo en welkom in Geel. Je bent afkomstig uit Philadelphia en je bent als punker via Parijs en de liefde in Antwerpen beland. Wat moeten we nog meer weten over de muzikant Matt Watts?

Ik ben geboren in Philadelphia, een stad in het oosten van de Verenigde Staten. Het is de grootste stad in de staat Pennsylvania en mijn familie is afkomstig uit het zuid oosten. Toen ik jong was reisden we veel, omdat mijn vader een predikant was.

Ben je altijd al muzikant willen worden? Was je beïnvloed door je omgeving, je familie?

Muzikant heb ik feitelijk nooit echt gepland willen worden. Ik ben in mijn familie opgegroeid met zang en muziek. Ik was jong, ik schreef liedjes en ik zong en op een bepaald ogenblik moet je beslissingen nemen. Over wat je wil gaan doen en hoe het verder moet… Ik zong folk songs, ik speelde in bandjes en ben altijd met muziek bezig geweest.
Ik heb toen ik begon, altijd op straat opgetreden, gespeeld. Ik speelde altijd gitaar, maar zong toen niet. Ik speelde om geld te krijgen, om te kunnen overleven.

Door wie ben je in je stijl muzikaal beïnvloed? Welke artiesten zijn je voorbeelden?

Ik heb altijd, zoals iedereen naar muziek geluisterd en ik heb getracht om zoveel mogelijk in me op te nemen, te absorberen. Als muzikant vertel je verhalen…

Wat had je als zeventienjarige te vertellen? Over wat gaat het eerste album?

Ik weet niet of je het een album kan noemen. Ik bracht eerder al zelf langer albums uit, maar ik weet niet waar ze gebleven zijn. Heeft iemand ze meegenomen, ik weet het niet… Heeft mijn moeder ze, mijn vrienden?... “Joy & Longing” was het éérste album dat ik verkocht hier in België als ik optrad, na de show. Het is geen echt folk, maar meer een soul album. In de States verkochten we ook albums, maar dat was met de band waar ik in zat.
Wat ik wou vertellen? Dat weet ik niet en dat vroeg ik me soms ook wel eens af. Ik wou zingen en ik vroeg me niet af of dat voor anderen was. Mijn songs zijn vaak erg persoonlijk. Mensen vragen zich af, waarom ik droevige songs zing, maar je moet dingen erkennen en dat is soms moeilijk, als je over jezelf zingt. Ik weet soms zelf ook niet, waarover het gaat. Dat hangt van de situatie af en dat kan verschillen…  

Je recente album “Songs From A Window” is opgedragen aan Lode Tibos. Is het een emotioneel album geworden?

Lode was een Vlaamse artiest, hij was de stiefvader van iemand die ik in Antwerpen heb leren kennen. Hij heeft me erg geholpen toen ik hier aankwam, ook al verstonden we elkaars taal niet. Hij leerde me mijn eerste woorden in het Nederlands en toonde me de leuke plekjes in de stad. Hij was mijn beste vriend. Samen zetten we tentoonstellingen op en op zo’n dag is Lode onwel geworden en gestorven aan een hartaanval. Het album is sterk door hem beinvloed en is opgedragen aan Lode. Vandaar da het een heel emotioneel en intiem album is…

Waarom koos je voor deze titel?

Ik had het moeilijk in die periode en ik had nummers die ik wou uitbrengen, maar besloot om het alsnog anders te gaan doen. Ik wou het minimaal doen en met andere nummers. Ik nam de nummers op twee plaatsen op. Thuis, waar ik veel nummers schreef, in mijn woonkamer, terwijl ik letterlijk voor het raam zat te spelen en terwijl ik uitkeek naar het Falconplein. Enkele nummers zijn bij een vriend opgenomen in Borgerhout en zo is het luiden van de klokken van de Sint Williborduskerk ook ongewild opgenomen. Er is een stukje van mijn nieuwe thuis op het album te horen. Ik vind dat heel belangrijk.

De nummers zijn géén “happy songs”. Ze zijn weemoedig en vooral erg intiem. Klopt dit?

Droef? Ik denk van niet. Als je wat dieper op de teksten in gaat, dan zal je beter begrijpen, dat het niet allemaal droevige songs zijn. Soms gaan ze over dingen, die ik met Lode en anderen deelde, poëtische dingen. Dingen uit het leven, dingen die je ondergaat en meemaakt. Leven is niet altijd vakantie…

Staan er  persoonlijke, speciale nummers op het album? Mijn (voorkeur) keuze is “To Keep You Here For A While”. Graag een reactie.

(Een korte aarzeling om even na te denken) Het is voor mij heel moeilijk om er één te kiezen. Een nummer waar ik van hou is “For That Lonesome Eye”… (“Did I even come close to keeping you back home? To catch you in dawn. To be clean. To atone. For that lonesome eye that fall upon me…”)
De meeste teksten schreef ik een jaar geleden, in Spanje, in de zon...

Je bent ondertussen een tijd in Antwerpen. Hoe verschillend zijn wij t.o.v. de Amerikanen?

Amerika is een groot land. Je vindt altijd verschillen. Ik denk niet dat je over verschillen moet praten. Alles hangt ervan af waar je bent.

Wat heb je ondertussen van ons, van Antwerpen geleerd?

(Opnieuw heel aarzelend… en uiteindelijk geen echt antwoord…) Ik weet het niet. Toen ik hier aan kwam, was ik negentien, nog een kind… Ik leerde koken, dingen van het leven, ik leerde over muziek… Er gebeurt heel veel, hier in Belgie en soms zijn het heel typische dingen.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik hoop een heel goede Kerstperiode te gaan hebben en me te amuseren met mijn vrienden. Nadenken over een nieuw album…

Waar ben je buiten muziek, in je vrije tijd mee bezig?

Thuis kook ik graag…

Hoe zet je de set list op? Welke songs koos je vanavond?

Ik maak geen speciale lijst voor een avond… Ik kijk in mijn notities en speel… Ik speel songs uit het album en enkele nieuwe song. Ik zie wel wat er in me op komt!  

Thank you again Matt Woods!

Eric Schuurmans

meer foto's